You are using an outdated browser. Please upgrade your browser to improve your experience.
Artikel | 18 november 2021 | ESG
De coronapandemie heeft hele economieën volledig lamgelegd en heeft de vraag naar goederen en diensten doen instorten zoals nooit tevoren. Toen het normale leven kon worden hervat, herstelde de vraag snel, vooral de vraag naar consumptiegoederen zoals elektronica en auto's. Prijzen kunnen alleen stabiel blijven wanneer vraag en aanbod ongeveer in evenwicht zijn. Na de pandemie was dat allesbehalve het geval. Door de verstoorde toeleveringsketens steeg bij de consumenten, die inmiddels veel hadden gespaard, de vraag naar een beperkt aantal goederen. Het gevolg was prijsinflatie.
De centrale banken wereldwijd hoopten en verwachtten dat die situatie tijdelijk of van voorbijgaande aard zou zijn. De veronderstelling was dat alles weer in zijn normale plooi zou vallen zodra de toeleveringsketens hersteld waren. Volgens sommige prognoses zou ook de vraag afnemen. Maar door de fiscale steunmaatregelen en de overvolle spaarrekeningen bleef de vraag sterk. En dat geldt niet enkel voor consumptiegoederen. Ook de grondstofprijzen kregen klappen door specifieke gebeurtenissen, zoals de extreme weersomstandigheden in Brazilië. En nu hebben de geopolitieke gebeurtenissen de internationale energiemarkt helemaal onderuit gehaald.
De prijzen zijn dan ook fors de hoogte in geschoten. Maar de inflatie raakt pas echt verankerd wanneer er algemeen vanuit wordt gegaan dat de prijzen zullen blijven stijgen. En die echte verankering is vaak een gevolg van de looneisen. Werknemers beginnen dikwijls te eisen dat hun loon wordt aangepast aan de levensduurte. Dat fenomeen noemen we looninflatie. Maar op die manier komt er nog meer geld in het systeem en dat kan de vraag nog verder aanwakkeren en de prijzen dus nog verder opdrijven. In het slechtste geval kunnen de loonstijgingen helemaal uit de hand lopen.
Zo ontstaat een vicieuze cirkel, en dat willen de centrale banken graag vermijden. Dat verklaart ook de 'assertieve bocht' over de rentevoeten vorig jaar, toen een gestaag renteverhogingstempo werd voorspeld voor 2022. De Russische invasie in Oekraïne heeft de kaarten ontegensprekelijk herschud. Centrale banken zitten nu gevangen tussen twee tegenover elkaar staande risico's. Het eerste is dat de inflatieprognoses, die voor de VS momenteel op een gematigde 2,7% tegen 2027 staan, 'niet verankerd' raken en dus fors stijgen en de looninflatie aanwakkeren. Het tweede is dat de rentevoeten al te drastisch worden verhoogd, waardoor het herstel in de kiem wordt gesmoord.
Onze visie
Nieuwe toezeggingen en aankondigingen worden vaak op scepticisme onthaald, en het valt nog te bezien hoeveel van die woorden de komende maanden en jaren in daden zullen worden omgezet. Toch voelen we ons gesterkt door de grote verscheidenheid aan beloftes in vele verschillende domeinen van de wereldeconomie en onderzoeken we hoe wij als beleggers het beste actie kunnen ondernemen.
